Θεραπεία Βρυγμού
Ο βρυγμός είναι ο επιστημονικός όρος που χρησιμοποιείται για να περιγράψει το μη λειτουργικό, ακούσιο και υπερβολικό σφίξιμο ή τρίξιμο των δοντιών κατά τη διάρκεια της μέρας ή της νύχτας.
Αιτία
Η αιτία του φαινομένου δεν είναι απολύτως γνωστή. Ωστόσο, φαίνεται πως κύριος εκλυτικός παράγοντας είναι το στρες, γεγονός που καθιστά τον βρυγμό ένα πρόβλημα εξαιρετικά σύγχρονο και συχνό. Μεταξύ άλλων, ο βρυγμός μπορεί να σχετίζεται και με προβλήματα σύγκλεισης των δοντιών όπως κακότεχνα σφραγίσματα και προσθετικές εργασίες, ορθοδοντικά προβλήματα ενώ συχνά εμφανίζεται στα πλαίσια διαταραχών του ύπνου (φαινόμενο υπνικής άπνοιας).
Συμπτώματα
Τα κύρια συμπτώματα που εκδηλώνουν οι βρυγμομανείς ασθενείς αφορούν σε έντονη ευαισθησία των μυών που σχετίζονται με τη μάσηση, αμβλείς πρωινούς πονοκεφάλους, μειωμένο άνοιγμα του στόματος, χαρακτηριστικούς ήχους και πόνο κατά τη λειτουργία της κροταφογναθικής άρθρωσης (ΚΓΔ) ο οποίος συχνά αντανακλάται στην περιοχή των αφτιών και του λαιμού.
Επιπτώσεις
Οι επιπτώσεις του βρυγμού περιλαμβάνουν βλάβες σε κατά τα άλλα υγιείς οδοντικούς ιστούς μικρής (αποτριβές) ή μεγαλύτερης έκτασης (κατάγματα δοντιών), φθορά των οδοντιατρικών εργασιών (θηκών, οδοντοστοιχιών,σφραγισμάτων), επιδείνωση προβλημάτων των ούλων, αυξημένη κινητικότητα των δοντιών και ευαισθησία στο κρύο, τραύματα στη γλώσσα και τις παρειές, ανάπτυξη σοβαρής αρθρίτιδας και αρθραλγίας.
Διάγνωση
Η διάγνωση και η αρχή για την ορθή θεραπευτική αντιμετώπιση του βρυγμού ξεκινούν με μια επίσκεψη στον οδοντίατρο. Ο οδοντίατρος ως ο πλέον αρμόδιος, έπειτα από τη λήψη ενός λεπτομερούς ιατρικού και οδοντιατρικού ιστορικού, θα εξετάσει ενδελεχώς το στόμα και την ΚΓΔ του ασθενούς για να διαπιστώσει τυχόν ευαισθησία στη ψηλάφηση των μασητήρων μυών, σημεία στα δόντια και τους περιοδοντικούς ιστούς που καταδεικνύουν την ύπαρξη βρυγμού.
Θεραπεία
Το κύριο θεραπευτικό μέσο για την αντιμετώπιση του βρυγμού είναι η κατασκευή ενός νάρθηκα σταθεροποίησης.
Πρόκειται για μια ενδοστοματική ορθοπεδική συσκευή που εφαρμόζει στα δόντια της άνω ή της κάτω γνάθου, γίνεται γρήγορα ανεκτή και χρησιμοποιείται κατά κύριο λόγο κατά τη διάρκεια της νύχτας για μια περίοδο μερικών εβδομάδων ή μηνών ανάλογα με το είδος και την ένταση των ενοχλημάτων. Ο νάρθηκας εξασφαλίζει την ομοιόμορφη κατανομή των δυνάμεων πάνω στα δόντια και τη χαλάρωση των μύων της περιοχής καθώς κατευθύνει την κάτω γνάθο σε μια πιο σωστή θέση μέσα στην άρθρωση μειώνοντας την επιβάρυνσή της.
Βαθμιαία, λοιπόν, επιτυγχάνεται η τροποποίηση της συμπεριφοράς του ασθενούς ο οποίος υιοθετεί τη νέα αυτή θέση ως φυσική θέση ανάπαυσης της γνάθου του και μετά το τέλος της θεραπείας.
Συνοψίζοντας, η θεραπεία με ενδοστοματικούς νάρθηκες είναι μια μέθοδος μη επεμβατική, οικονομική, με πολύ υψηλά ποσοστά επιτυχίας και σπουδαία συμβολή στην πρόληψη της υγείας των οδοντικών ιστών και στη βελτίωση της ποιότητας ζωής μας.